Teddy in Ozzy!

De dag van vertrek naar Sydney herinner ik mij nog als de dag van gisteren – hoe cliché dit ook mag klinken. De zenuwen gierden al weken door mijn lijf en toen was het moment dan eindelijk daar. Nu, zo’n drie maanden na mijn terugkomst in ons kikkerlandje, is er geen dag voorbij gegaan waarop ik niet heb verlangd naar een mogelijkheid om het exchange avontuur opnieuw te mogen doen en weer helemaal van voor af aan op Schiphol te mogen beginnen. Alles, ik zou alles zo graag nog een keer willen beleven, van de blunders die ik heb gemaakt (en waar ik vanzelfsprekend ook van heb geleerd – hopelijk) tot aan de meest fantastische ervaringen waarvan ik als Nederlands jochie alleen maar heb mogen dromen.

Nou goed, menig student die op exchange is geweest, zal voorgaande uitspraken en consorten regelmatig verkondigen – “omg echt IE-DER-EEN moet dit meemaken” en dat soort gebrabbel, de quotes vliegen je om de oren. En weet je wat het ding is? Alle clichés zijn waar; mijn uitwisseling naar Sydney heeft mijn leven oprecht zo onwijs verrijkt en veranderd. Hoe, vraag je je misschien af? Laat ik daarvoor weer even terug komen op de vertrekdag van Schiphol. Daar stond ik dan – als 19-jarige student was ik nog nooit buiten Europa geweest en was in Nederland alles altijd op rolletjes verlopen. Ik haalde goede cijfers, had continu lieve mensen om me heen, etcetera. Zelfs toen ik op kamers ging in Rotterdam, waren mijn ouders nog altijd op een uurtje afstand met het openbaar vervoer. Kortom, het was hoog tijd om eens uit die comfortzone te stappen en daadwerkelijk op eigen benen te staan.

En dat is zonder meer gebeurd. Toen ik eenmaal door de gates heen was, was er geen weg meer terug; ik nam plaats in mijn premium seat and so it began! De premium seat was hierbij overigens nog wel een saillant detail, want ik had onverwachts een upgrade gekregen, wat tevens betekende dat ik gratis champagne en consorten aangeboden kreeg (ja ja, dat was heel wat voor een studentje als ik natuurlijk)! Vervolgens kreeg ik het echter voor elkaar om die champagne volledig over mezelf heen te gooien, hoe kan het ook anders. Je weet wat ze zeggen: een goed begin is het halve werk!

Klunzig en onhandig ben ik nog altijd – ik zal je de vele andere bloopers en gedetailleerde verhalen die me Down Under zijn overkomen dan ook besparen – maar dit zijn dan ook niet dingen die ik verwacht had te veranderen aan de hand van deze exchange. Wat wel is gebeurd, is dat ik (naar mijn mening) volwassener ben geworden, (nog) meer zelfvertrouwen ben gaan uitstralen en, last but not least, dat ik zeven onvergetelijke maanden aan de andere kant van de wereld heb gehad waar ik voor altijd nostalgisch op zal kunnen terug kijken, gevuld met onvergetelijke vrienden, plekken en ervaringen. Bovenal heb ik geleerd dat het oké is om dingen soms over je heen te laten komen – voordat ik aan mijn avontuur begon, had ik geen idee wat ik me op de schouders had gehaald, maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. Sterker nog, “goed” is hierbij een understatement; het was (en is) fantastisch! Dit heeft me een minder stressvol persoon gemaakt; ik weet wat ik in me heb en ben er klaar voor om na mijn studie de wijde wereld in te trekken!

Het begon allemaal direct de vrijdagavond dat ik aan kwam – ik had een hostel geboekt in Bondi Junction, aangezien een kamer regelen in Sydney vanuit Nederland vrij tricky kan zijn. Hier was ik dan ook vrij nerveus over, maar uiteindelijk bleek dit nergens voor nodig te zijn: die zaterdagochtend had ik direct een bezichtiging bij een kamer geregeld en deze had ik spontaan gekregen. Het bleek te gaan om een studentenhuis met prachtig uitzicht over Coogee (een van de bekendste beach suburbs in Sydney), dus dat betekende dat ik vanaf dat moment zo goed als dagelijks op het strand te vinden was. Ik bedoel, het was maar twee minuutjes lopen tot aan de kust – beter dan dat wordt het niet toch?! Zelfs het feit dat het nog winter was toen ik in Australië aan kwam, mocht hierbij de pret niet drukken. Terwijl de locals met dikke jassen, mutsen en sjaals rondliepen, lag ik heerlijk in mijn zwembroek op het strand – “het is gewoon 20 graden hoor!”.

Naast dit heerlijke strandleven, was er natuurlijk ook nog schoolwerk te doen, want ja, exchange is niet alleen fun en games! Ik studeerde aan de University of New South Wales en hier volgde ik verschillende vakken in PR en Journalistiek, aangezien de PR-wereld er een is waar ik na mijn opleiding graag in zou willen duiken. Dit combineerde ik echter met twee vakken die ik in Nederland niet had kunnen doen: een over human rights, gender en seksualiteit (een onderwerp waar ik eveneens zeer gepassioneerd over ben) en een over Aboriginal culture in Sydney. Dit waren beide bijzondere vakken, aangezien ze me op meerdere manieren een nieuwe kijk op de wereld hebben gegeven. Door eerstgenoemde kwam ik er bijvoorbeeld achter dat abortus nog altijd verboden is in New South Wales, terwijl het homohuwelijk in heel Australië nog niet is ingevoerd (among other things). Het vak Aboriginal Sydney deed hier echter nog eens een schepje bovenop – dit heeft mij veel doen inzien over de onderdrukking van de Aboriginal people in Australië, die nog altijd spelende is in het dagelijks leven. Dit zijn slechts enkele voorbeelden, maar het heeft er voor gezorgd dat ik de wereld en het leven meer in perspectief ben gaan stellen. Australië is altijd mijn droomland geweest en ondanks dat het ook zeker een prachtig land is waar ik de beste tijd van mijn leven heb gehad, zijn er bepaalde issues die niet onder stoelen of banken gestoken mogen worden; niet iedereen is er even progressief als ik dacht. Hoe mooi het leven ook is, er is overal ter wereld nog een heel scala aan problemen en nalatigheden waar nog altijd veel aan gewerkt moet worden; deze inzichten hebben mij des te gepassioneerder gemaakt om mijn steentje bij te dragen aan een betere samenleving en altijd gelijke behandeling te verkondigen.

Naast deze academische inzichten en levenslessen heb ik het vooral, zoals al een aantal keer gezegd, onwijs naar mijn zin gehad. Sydney bevat een aantal zeer hippe wijken, waar ik meer dan eens onvergetelijke dagen en avonden heb mogen meemaken. Niet vergetende dat ik ook heel wat roadtrips en reizen heb gemaakt, wat eigenlijk bijna niet meer dan vanzelfsprekend is met de adembenemende natuur die Australië te bieden heeft. Van roadtrips in en rond om Sydney naar het afreizen van de East Coast – ik had het voor geen goud willen missen! En als kers op de taart dan ook nog reizen naar Nieuw-Zeeland, Bali en Hong Kong; je kunt wel raden dat ik met een intens zongebruinde huid weer terug in Nederland ben aangekomen! Helaas is die tan in ons kikkerlandje slechts van korte duur geweest, maar de herinneringen zullen me altijd bijblijven.

Ik wil het ATP-fonds dan ook buitengewoon bedanken voor hun bijdrage aan het mogelijk

maken van deze surrealistische gewaarwording; het is prachtig hoe zij studenten helpen om op deze manier hun dromen waar te maken. Graag zou ik dit verslag willen eindigen met een quote die ik heb geschreven naar aanleiding van mijn laatste weken in Australië. Deze bracht ik door op een roadtrip door Melbourne en omstreken met twee local friends uit Sydney; voor mij een van de absolute hoogtepunten:

“With this trip it really felt like everything came together for me, I was so happy to be with these amazing friends that I’ll always have in my heart, yet so sad that I was going to leave this country that I’ve fallen in love with so soon. I remember we were just driving through the beautiful summery setting of the Great Ocean Road, with the music playing loudly and all four of us singing along, and in that moment and through all the melancholy and just realizing everything that I’d been through and everything I was going to leave behind, I felt one of the purest feelings of happiness and gratefulness of my entire life.”

Ted Hoogkamer